STEPHEN LOVEKIN
Brigadier generaal
Getuige in het ‘Disclosure Project’ oktober 2000
Vertaling: Paul Harmans oktober 2005
Met toestemming vertaald
Brigadier generaal Lovekin begon zijn carrière bij het leger in 1958. In 1959 trad hij in dienst bij het White House Army Signaling Agency, hij diende onder president Eisenhouwer en daarna onder president Kennedy, hij had een boven topgeheime clearance. Hij was bekend met Project Blue Book en vertelt hoe dat project bijzonder wetenschappelijke en gedetailleerde UFO-gevallen documenteerde die afkomstig waren van zeer betrouwbare personen. Ze bekeken foto’s die waren genomen door piloten van de luchtmacht, piloten van het marinecorps en van enkele buitenlandse piloten en lazen de rapporten van radar lock-ons. Hem werd ook een metalen brokstuk getoond dat afkomstig was van de Roswell-crash. Tijdens zijn werk onder president Eisenhouwer ontdekte hij dat Eisenhouwer een levendige belangstelling voor UFO’s had, maar dat Eisenhower zich uiteindelijk realiseerde dat hij als president de controle over het onderwerp verloren had.
Stephen Lovekin
Stephen Lovekin: Ik studeerde af aan de George School, wat een private voorbereidingsschool in Philadelphia is. In 1958 kwam ik bij het leger. Nadat ik een infanterieopleiding voor gevorderden had gedaan werd ik overgeplaatst naar het Pentagon, waar ik bij het Radio Frequency Engineering Office werkte. Nadat ik daar klaar was kwam ik bij het White House Army Signaling Agency. Ik diende onder Eisenhower van mei 1959 totdat hij wegging en daarna diende ik onder Kennedy totdat ik de dienst in augustus 1961 verliet.
John F. Kennedy
Mijn taak was om te leren omgaan met codes en om die te breken. Tijdens dat proces kwam ik een hoop te weten betreffende Project Bluebook (wat over UFO’s ging). Bluebook werd openlijk op het kantoor besproken. Bepaalde delen van Bluebook werden bekeken en bediscussieerd. Er werden echter ook andere zaken onder onze aandacht gebracht. Op een middag toen we bijna klaar waren met de scholing bracht kolonel Holomon een stuk materiaal mee dat leek op een metalen brokstuk, het leek op een meetlat. Er zaten inscripties in en kolonel Holomon liet die inscripties aan iedereen in het lokaal zien (ik denk dat dat toen zo’n zes of zeven personen waren). Ons werd verteld dat dit object afkomstig was van iets dat met project Bluebook te maken had.
Wat zij ons trachtten te zeggen was: “Kijk, we hebben dit fysieke bewijs dat samengaat met wat je in Bluebook hebt gezien; we hebben er onze hand op kunnen leggen en kunnen het jullie nu dit materiaal laten zien.” En dat is wat hij deed. Hij ging door met te verklaren dat dit materiaal afkomstig was van een crash in New Mexico in 1947, van een buitenaards voertuig. Als ik het goed heb spraken wij daar ongeveer een uur over en de volgende dag werd er weer over gediscussieerd. Hij omschreef niet hoe de lichamen eruit zagen, maar er werd wel gesproken over het feit dat er lichamen waren, buitenaardse lichamen. Er waren zelfs drie of vijf lichamen… drie of vijf komt in mijn geheugen als wat verteld werd. Eén daarvan was nog in leven ten tijde van de vondst, maar ik weet niet wat er verder van is geworden.
De luchtmacht was in die tijd zeer, zeer betrokken bij Bluebook en er waren strikte regels betreffende alles wat van doen had met het rapporteren van UFO’s of het praten erover. Als je je carrière wilde ruineren, zo werd ons uitgelegd, dan was de snelste manier daartoe te praten over UFO’s.
Wij werden voorbereid voor topsecret en daarboven. We zagen een heleboel. We zagen foto’s van UFO’s. Sommige foto’s die ik zag waren misschien van iets betere kwaliteit dan degene die je vandaag de dag ziet, maar deze foto’s waren genomen door piloten van de luchtmacht.
Steven Greer: Dus je zag officiële foto’s die door militairen waren genomen?
Stephen Lovekin: O ja, zeer zeker. Zij hadden foto’s genomen, maar niet alleen de militaire piloten, ook piloten van de burgerluchtvaart hadden enkele foto’s daarvan gemaakt en enkele waren afkomstig van piloten van de marine en sommige kwamen uit het buitenland. Er werd duidelijk gemaakt dat er nog andere foto’s waren, maar dat die in gebruik waren bij andere agentschappen en dus niet in Bluebook zaten. Ik maakte daaruit op dat die wellicht van betere kwaliteit waren dan de foto’s die ze ons lieten zien. Ik denk dat kolonel Holoman dat idee overdroeg aan iedereen in de klas.
(Zie de getuigenis van kolonel Charles Brown van project Grudge, die evenzo bevestigde dat het werkelijke bewijs van belang was ondergebracht buiten Blue Book en in een aantal gevallen zelfs buiten Grudge. S.G.)
Dat brokstuk van een buitenaards voertuig was een grijzig folie-achtig materiaal, zo’n 20 tot 25 centimeter lang. Het leek reusachtig omdat het voor het eerst was dat ik zoiets zag en alle ogen waren gericht op dat aparte ding. Toen hij ons vertelde wat het was, was dat beangstigend. Het was griezelig. Je kon een speld horen vallen in de klas toen dit voor de eerste keer werd aangehaald.
Steven Greer: En wat vertelde hij jullie dat het was?
Stephen Lovekin: Hij zei dat het afkomstig was van een van de buitenaardse voertuigen die waren gecrasht in New Mexico en dat het nu afkomstig was uit een kist met materialen waaraan het leger werkte. Ze gebruikten in die tijd niet de uitdrukking ‘reverse engineering’, maar het was wel gelijk eraan, ze hadden het idee dat ze eraan moesten werken en dat zoiets jaren zou duren. Ik herinner mij dat ingenieurs van het leger in Ft. Belvoir een hoop experimenten deden en dat verraste mij. Ik was echt behoorlijk verrast.
De inscripties leken op hiërogliefen. Het is moeilijk om hiërogliefen te beschrijven, maar als je wel eens de oude Egyptische geschriften hebt gezien dan weet je dat hiërogliefen een levendige voorstelling geven en daar leken deze ook op. Als je de code zou weten hoe deze taal te interpreteren dan zou je het kunnen lezen. Het schrift was zeer betekenisvol, dat kon je wel zien.
Voorbeeld van hiërogliefen
(Lovekin verklaarde in een ander interview dat hij en zijn groep in het Pentagon ditzelfde schrift werd getoond als voorbeeld van een vergevorderde en moeilijk te breken code. S.G.)
Hij had een roestvrijstalen kist met een slot erop, ongeveer zoiets als een kist van een timmerman, misschien iets groter. Daar haalde hij het uit en daar stopte hij het ook weer in terug. Ik ga ervan uit dat het niet het enige stuk was in die kist, maar het was wel het enige dat hij liet zien. Dit deed hij in het Radio Frequency Engineering Office.
Je moet weten dat wij op het Pentagon één instructeur hadden, een luitenant kolonel. Zijn taak was niet alleen om ons te onderwijzen en ons in het bestaan van UFO’s te laten geloven, maar ook om ons dergelijke zaken te laten zien. Hij haalde dat brokstuk dus uit een roestvrijstalen kist. Het brokstuk leek op een stoffige, grijze folie en het zag eruit alsof het op een grill verbrand was. Hij deed voorkomen dat dit niet het enige stuk materiaal was dat hij had, hij had verschillende andere. Misschien was die hele kist er wel mee gevuld. Maar dit was het enige dat hij ons liet zien. De reden daarvoor was dat hij ons wilde doordringen van het feit dat dit iets was dat buiten de context lag van waar we eerder mee te maken hadden gehad en dat het iets was waar we wellicht in de toekomst mee moesten werken. Ik denk dat hij ons wilde laten inzien dat onze toekomst meer en meer te maken zou hebben met deze zaken.
Hij omschreef de inscripties als symbolen of aanwijzingen en verder wilde hij niet gaan, maar hij trok wel de conclusie dat wat het ook voorstelde, het voor het leger belangrijk genoeg was om er constant aan te werken. Hij maakte ons heel duidelijk dat dit iets van zeer groot belang was. Mij werd verteld dat het materiaal dat zij ons lieten zien van een plek in New Mexico kwam, maar er waren andere plaatsen en er waren andere crashes van UFO’s. Ze vertelden niet waar. Zij duidden die plaatsen niet exact, maar er werd ons heel duidelijk gemaakt dat New Mexico niet de enige plaats was waarvandaan zij informatie en materiaal hadden.
(Zie de getuigenis van Clifford Stone. S.G.)
Wij zaten in de kelderverdieping van het Pentagon en in die dagen (1959) bestond er een enorme hoeveelheid bewaking in dat deel van het gebouw. Iedereen die er gewerkt heeft weet wat ik bedoel. Je kon bijna een complete oorlog in de kelder voeren zonder dat men er op de bovenste verdiepingen wat vanaf zou weten, zo beveiligd was alles daar.
Pentagon
Ik werkte met een topgeheime clearance. Ik had eerst een geheime clearance, maar tegen de tijd dat ik van school kwam kreeg ik de topgeheime en ik kreeg er nog een niveau hoger bij, omdat men in die tijd geen speciale clearance had die specifiek van toepassing was op het gebied van dit UFO-probleem. Als je te maken had met een probleem dan kreeg je een Q-clearance, welke een nucleaire clearance was. Misschien dat ze later besloten hebben dat te veranderen, maar ik herinner mij dat dat de grote vraag was: “Hoe gaan we een veiligheids clearance geven aan de personen die deze opleiding hebben gehad?”
Er waren in die tijd welhaast zeker 1500 gerapporteerde gevallen die in aanmerking kwamen voor Bluebook. De bevindingen daarin waren van hoge wetenschappelijke aard. Dergelijke informatie was informatie die nooit met iemand anders gedeeld zou worden, ze was beschikbaar voor speciaal militair personeel. Dus wat er was, was extreem precies en specifiek. Deze gevallen waren zo authentiek als mogelijk is. Zij kwamen van mensen die een eersteklas reputatie hadden, zowel in het leger als in een burger hoedanigheid en er werden geen onsamenhangende zaken aangenomen. Dit was informatie waarvan zij dachten dat het buitengewoon accuraat was.
Er waren verhalen over radar lock-ons. Verschillende van deze verhalen waren afkomstig uit Ohio van de Wright Patterson luchtmachtbasis, maar enkele kwamen, voor zover ik mij kan herinneren, vanuit Californië, Texas en Washington. Ik schat dat er wel zo’n 200 tot 300 gevallen van radar lock-on waren (van UFO’s). Dat is waarom die gevallen daar waren, omdat ze authentiek waren.
De luchtmachtbasis Wright Patterson werd in een aantal gevallen genoemd. Ogenschijnlijk waren er daar meer lock-ons dan op enige andere luchtmachtbasis. Edwards luchtmachtbasis werd aangeduid als een experimentele basis. Als ik zeg aangeduid, dan bedoel ik dat in de context van het testen van welk buitenaards materiaal dan ook dat gevonden was. Het werd gezegd dat dat was wat zij deden. En radar lock-ons kwamen ook van Edwards.
(Zie de getuigenis van Chuck Sorrell betreffende de veelvoudige radar lock-ons in 1965 op de Edwards luchtmachtbasis. S.G.)
Ik moet opmerken dat ik in dezelfde tijd op het Pentagon zat toen kolonel Philip Corso daar was.
Ik had verder geen contact meer met UFO-zaken totdat ik ging werken voor president Eisenhower. Ik had gehoord dat hij een hele hoop vage aantekeningen en tekeningetjes op papier maakte, op kladblokpapier, en speciaal tijdens conferenties waar hij niet helemaal gelukkig mee was. Hij vond het leuk om dat te doen en een van de dingen die hij tekende waren verschillende vormen van UFO’s. Ik zag president Kennedy dat nooit doen, maar Eisenhower deed dat en hij deed het in mijn aanwezigheid en ook bij andere mensen die waren verbonden met het White House Army Signaling Agency, waartoe ik ook behoorde.
Toen ik voor de president ging werken, ontmoette ik hem niet gedurende de eerste anderhalve maand of zo. Daarna ontmoette ik hem en dat was toen nog een zeer formele zaak. Kort daarna kreeg ik de gelegenheid om met hem te reizen. We reisden naar Florida en ik kreeg de kans om hem te zien werken onder hoge druk en hoe hij bepaalde mensen behandelde die hij niet mocht, die vertelde hij onzinnige zaken. Hij was daarin wellicht de beste ter wereld en iedereen plaagde hem daar zo af en toe mee. Ik niet, ik was niet in de positie om dat te doen, maar enkele hogere officieren zeiden af en toe kleine dingen erover. Hij lachte dan alleen.
President Eisenhower
Bij enkele van die gelegenheden waren hem kort daarvoor berichten gegeven betreffende de waarnemingen van UFO’s of alleen informatie over UFO’s en ik weet dat dat een feit is omdat ik ook in het communicatiecentrum was en ook die informatie had gezien. Wanneer hij die rapporten kreeg dan werd hij opgewonden. Het was soms net een kind. Hij werd soms zo opgewonden dat hij orders ging geven alsof D-day opnieuw werd uitgevoerd. Hij was zeer, zeer geïnteresseerd in de vormen en afmetingen van UFO’s en wat hen voortbewoog.
Het Witte Huis had een eigen communicatiecentrum in de kelder. Het werd geleid door de luchtmacht, maar ook het leger is daar. Elke plaats waar de president heen ging, inclusief Camp David, had een eigen communicatiecentrum dat speciaal werkt aan presidentieel verkeer. De informatie wordt gewoonlijk overgebracht door een hogere onderofficier, een warrant officer. Onze chef warrant officer had gedurende zo’n 30 jaar of meer in het leger gezeten. Wanneer hij informatie over UFO’s kreeg zonderde hij zich af en en bleef een tijdje alleen. Daarna riep hij degene die hij moest roepen. Maar als het gaat om de informatie over UFO’s dan kan ik mij alleen herinneren dat er één of twee voorvallen waren waarbij de president het rechtstreeks van het communicatiecentrum kreeg. De meeste keren leek hij het indirect te krijgen.
Het Witte Huis
Het meeste van dat materiaal, als het is doorgelaten, is ‘strikt geheim’ en dat betekent dat je er een direct belang bij moet hebben om het te mogen inzien. Heb je dat niet dan blijft het voor jou gesloten. Je wist dat er UFO-waarnemingen plaatsvonden en je wist dat er nieuwe bevindingen waren. Als je lang genoeg voor de president werkte dan kon je aan zijn gedrag zien wat hij aan het lezen was en wat hem interesseerde. Het was iets dat je leerde als je voor hem werkte.
Steven Greer: Hij toonde bijzondere interesse in dit onderwerp?
Stephen Lovekin: Heel veel interesse. Ik kan zeggen dat dit onderwerp in feite een van zijn hoogste interesses had in die tijd, ja inderdaad.
Rapporteringen van UFO’s waren in die tijd niet bijzonder vreemd. Het kwam vrij frequent voor. Ik zou niet durven zeggen hoe vaak, maar het kwam regelmatig voor. Wat er gebeurde was dat niet slechts één agentschap zich bezig hield met het gehele onderwerp, dus omgaan met de techniek ervan, de informatie van de waarnemingen en het toevoegen daarvan in Bluebook. Het hele proces van het omgaan met het UFO-fenomeen kon niet door slechts één agentschap afgehandeld worden en om het dus in stand te houden werd het aan diverse overheidsinstanties gegeven die eraan konden werken. En ik heb het idee dat zij dachten door agentschappen een beetje hier en een beetje daar te geven ze de inlichtingenfactor zo geheim mogelijk konden houden. Dat soort van onderverdelen wordt wel vaker gedaan als het om dergelijke zaken gaat.
Maar wat er gebeurde was dat Eisenhower opzij werd gezet. Zonder dat hij het wist verloor hij de controle over wat er gaande was binnen de gehele UFO-situatie. In zijn laatste toespraak aan het volk denk ik dat hij ons vertelde dat het gehele militaire complex je een steek in de rug zal geven als je niet volledig alert bent. Ik denk dat hij dacht dat hij niet alert genoeg geweest was en ik denk dat hij dacht dat hij teveel mensen had vertrouwd. Eisenhower was een man die goed van vertrouwen was, hij was een eerlijk man en ik denk dat hij zich realiseerde dat deze zaak plotseling onder controle kwam van corporaties met werkwijzen die heel goed ten nadele van het land konden zijn.
Deze frustratie, voor zover ik mij kan herinneren, duurde maanden. Hij realiseerde zich dat hij de controle over het UFO-onderwerp verloor. Hij realiseerde zich dat het fenomeen, of wat het ook was waarmee we geconfronteerd werden, niet bepaald in de beste handen terecht kwam. Ik geloof dat dat ook de zegswijze was die hij gebruikte, het kwam niet terecht in de beste handen. Dat was een echte zorg en het blijkt wel dat die terecht was.
Het werd met mij, bij ontelbare besprekingen, besproken wat er met mij zou kunnen gebeuren, militair gezien, als ik hierover mijn mond zou opendoen. Ik moet zeggen dat de regering ‘goed’ werk heeft afgeleverd door geheimhouding af te dwingen door middel van het planten van vernederende angst. Ik denk dat zij daar werkelijk werk van hebben gemaakt.
Eens besprak een hooggeplaatste officier met mij wat er mogelijk zou kunnen gebeuren als je met een onthulling zou komen. Hij had het erover dat je ‘uitgewist’ zou worden en ik vroeg: “Man, wat bedoel je met uitgewist?” En hij antwoordde: “Ja, je zult uitgewist worden – verdwijnen.” Ik vroeg hem hoe hij dat wist en hij zei: “Dat weet ik, deze bedreigingen zijn geuit en ook uitgevoerd. Dergelijke bedreigingen begonnen al in 1947. De luchtmacht kreeg de absolute controle over hoe om te gaan met dit alles. Dit gaat over de grootste geheimhoudingssituatie waar dit land ooit mee te maken heeft gehad en er zijn mensen ‘uitgewist’”
Ik weet dat hij zeer overtuigend was toen hij dat allemaal zei en hij zat op een positie om het te weten. Hij was toen veel ouder dan mij en hij was betrokken geweest bij de CIA, hij wist waarover hij het had. Hij maakte geen gekheid. Ik denk dat angst hem dat deed zeggen.
Het maakt niet uit wat voor soort persoon je bent, hoe sterk je bent of hoe moedig. Het zal een zeer angstwekkende situatie zijn want wat Matt (de hooggeplaatste officier) mij vertelde, was dat zij niet alleen jou zouden pakken, maar dat zij ook je familie zullen aanpakken. Dat waren zijn woorden. Vandaar dat ik kan zeggen dat de reden waarom zij het zolang onder geheimhouding hebben kunnen houden, is vanwege angst. Zij zijn zeer selectief in de manier waarop zij iemand eruit halen en als voorbeeld stellen. En ik weet dat dat is gebeurd.
In dit land zijn gedurende de jaren vijftig talloze bases gebouwd waarin de president, de regering en VIP’s kunnen schuilen in geval van een aanval. Dat is om de regering door te laten gaan met functioneren. Mt. Weather in Virginia was er één van. Ft. Ritchie in Maryland is een andere en ook Camp David in Maryland is er één. Er was in die tijd nog een andere basis in West Virginia, wij kenden het alleen onder de naam Concrete (Beton, massief. Vert.) Dat was een codenaam. Mt. Weather bijvoorbeeld, ligt ondergronds. Het is speciaal ontworpen om ondoordringbaar te zijn en voor zover wij weten ook voor nucleaire wapens.
Eisenhower en Kennedy op Camp David
Toen ik daar voor de eerste keer een bezoek bracht werd ik op de hoogte gebracht van de speciale uitrusting waarover zij beschikten. Wij moesten dergelijke plaatsen waar de president wel eens kwam, bezoeken om ons bekend te maken met wat we moesten doen en hoe we dat moesten doen. Er was daar apparatuur die speciaal ontworpen was voor het UFO-probleem. Er was een standaard operatie-instructie wat te doen in voorkomende gevallen. Er zijn UFO’s waargenomen rondom Mt. Weather en niet slechts in één of twee gevallen, maar talloze malen voor zover ik heb begrepen. Deze waarnemingen kwamen ook voor in West Virginia op de locatie waaraan ik refereerde als Concrete.
We hebben wat betreft dit onderwerp zoveel drang in de geheimhouding gestopt dat we nu het risico lopen om betrokken te raken bij een grote, massale ineenstorting. En ik moet toegeven dat ik niet op de hoogte ben van zaken waarvan ik wel op de hoogte zou willen zijn, maar zoals ik het zie, als je een leugen verspreid en je verspreidt angst voor de waarheid, dan plaats je jezelf in een zeer kwetsbare positie. Zij hebben dit al zo lang geheim weten te houden en het is wel duidelijk dat ze weten hoe ze het moeten doen. Maar op een bepaald moment denk ik, vanwege de interesse die de media nu heeft, dat er mensen naar voren zullen komen die gaan praten, mensen die altijd gedacht hadden dat nooit te zullen doen en in het bijzonder over Nellis en wat daar allemaal gebeurde. Je kunt de realiteit niet aanpassen via angst. Angst degenereert de menselijke ziel en de menselijke psyche, de menselijke geest zo je wilt.
Ik denk dat de geheimhouding ten uitvoer is gebracht omdat datgene wat men anders had onthuld, de economie had verwoest die door bepaalde kapitalisten in dit land een hele tijd geleden is ontworpen en hen en hun bedrijven verzekeren van een voortbestaan van hier tot in de eeuwigheid. Ik denk dat de olie van een speciale betekenis is en dat het blijft zoals het is, ongeacht de vervuiling en wat voor rampzalige gevolgen het ook met zich meebrengt.
Ik denk dat we (bij het UFO-fenomeen) te maken hebben met bepaalde elektromagnetische apparaten die worden aangedreven door bronnen die wij nog niet begrijpen, tenminste ze worden in ieder geval nog niet aangeprezen. Maar deze apparaten zouden gratis energie opleveren. En gratis energie is iets waar corporaties van in paniek raken. En ook belangrijk, kijkend vanuit het oogpunt van de regering: hoe ga je energie belastingvrij maken? Maar van iedereen waarmee ik gesproken heb en die iets afweet van deze zaak heb ik begrepen dat die geloven dat de energiebronnen die de voortstuwing van dergelijke voertuigen levert, dat dat energiebronnen zijn die zo gratis zijn als maar mogelijk is. Ze brengen geen enkele schade toe aan het milieu. Ze laten geen enkel spoor van wat dan ook achter…
Omdat we te maken hebben met een probleem, namelijk de hoge olieprijs van de Arabieren, dringt Bush er op aan naar de poolstreken te gaan om daar de olie vandaan te halen. Als er al mensen zijn die dat als een oplossing zien dan moeten die eerst eens stilstaan bij de situatie van de wereldwijde opwarming. Het zoeken naar nog meer olie is de volgende nagel aan onze doodskist. Maar op een bepaald moment zullen we deze informatie die ons toestaat gratis energie te hebben wel moeten delen. De regering weet dat ook. Het is nogal dom van hen om de rest van ons als imbecielen af te schilderen en te zeggen dat zoiets helemaal niet kan. Welnu, het kan wel degelijk.
De vraag was: ‘Heb ik ooit iets gehoord over signalen die we opgevangen hebben en die niet te identificeren waren, of als ze wel te identificeren waren, waren ze dan afkomstig van vreemde voertuigen die ons misschien onder toezicht houden?’ Ja, dat heb ik gehoord. Ik heb dat gehoord van op zijn minst vijf of zes rapporten die opgenomen waren in Bluebook. In feite kwamen verscheidene van deze meldingen via de radio van piloten. Met wat voor intelligentie we ook te maken hebben, ze weten hoe ze met ons kunnen onderhandelen. Ze weten hoe met ons te communiceren en wij weten dat ze van buitenaardse herkomst zijn.
(Zie ook de getuigenissen van John Maynard en anderen. S.G.)