PRINTBARE VERSIE

DE ZOGENAAMDE AMERIKAANSE UFO-EXPERTS

Zij die Dan Burisch op onprofessionele wijze zwart maakten

Door: Paul Harmans juni 2005

Het is alweer bijna een jaar geleden dat het Amerikaanse UFO Magazine met een groots aangekondigde uitgave kwam. De eigenaren daarvan en anderen, beweerden gedegen onderzoek te hebben gedaan naar Dan Burisch en konden dankzij die inspanningen concluderen dat het slechts een hoax en desinformatie betrof. Dat alles zouden zij uitgebreid onthullen in het toen op stapel staande nummer van UFO Magazine. Nog voordat het magazine bij de abonnees op de voordeurmat en in de winkels op de schappen lag, dachten velen op basis van de vooraankondigingen dat dit het lang verwachte einde was van de zaak Dan Burisch. Deze Amerikaanse (niet te ontkennen) experts zoals: William J. Birnes (uitgever en eigenaar van UFO Magazine USA), Don Ecker (directielid van UFO Magazine USA), Vicky Ecker (hoofdredacteur van UFO Magazine USA), George Knapp (onderzoeksjournalist van KLAS-TV), Jarred Schenke (onroerendgoedjournalist), en George Noory (Coast to Coast AM) kwamen uiteindelijk met artikelen en columns die zeer teleurstellend waren en niet wat betreft Dan Burisch, maar ze waren een regelrechte aanfluiting op de professie van henzelf. (Lees de belangrijkste opmerkingen van hen in het vervolg van dit artikel.)

In de bewuste uitgave komt ook Ron Garner (een man met vele kwaliteiten op het gebied van UFO’s) met een eigen artikel en Bill Hamilton (UFO-onderzoeker en ontdekker van Dan Burisch) komt via William J. Birnes aan het woord. Hamilton en Garner spreken geen kwaad woord over Burisch, maar staan zoals een goed UFO-onderzoeker betaamt, ook niet voor 100% achter de beweringen van Burisch. Zoals bij alle UFO-zaken ontbreekt nu net het laatste puzzelstukje, wat niet wil zeggen dat de rest van de puzzel niet bestaat.

Ook in Nederland en België waren er mensen die op voorhand de conclusie overnamen dat het allemaal het werk was van een geslepen bedrieger met de naam Dan (Crain) Burisch. De meesten daarvan, zoniet allemaal, hebben echter nooit de bewuste uitgave van UFO Magazine onder ogen gekregen en gingen slechts af op de spectaculaire vooraankondiging van het zogenaamde onthullende onderzoek der experts en de reacties van diverse debunk-organisaties die meteen fluks in de pen klommen nadat hen ter oren kwam dat de UFO-gemeenschap zelf een belangrijke UFO-getuige aan de kant wilde zetten, dat was koren op hun sceptische molen. Niet gehinderd door enige kennis van de zeer complexe Dan Burisch zaak (het is inderdaad zeer ingewikkeld en het vergt veel leeswerk) wisten de Lagelanders zeker dat het hier een hoax betrof. Het weerwoord van Marci McDowell (1) 'Repliek op de beschuldigingen aan het adres van Dr Dan Burisch door UFO Magazine' (zie de link naar dit artikel onder dit artikel) op de aantijgingen van de UFO Magazine deskundigen, werd door deze Nederlandse en Belgische experts afgedaan als zijnde een emotioneel betoog en dus van nul en generlei waarde.

Een korte opsomming van de inhoud van UFO Magazine aangaande Dan Burisch

Bron: UFO Magazine augustus/september 2004 Vol.19 Nr.4

Op de cover staat boven de titel van het magazine: ‘Dan Burisch: Het Onderzoek.’ Rechts van het midden een korte tekst die luidt: ‘Hij is oud, hij is grijs en zit ondergedoken...’ En linksonder de tekst: ‘Lees in dit magazine het complete, eigenaardige verhaal over dit vreemde, meelijwekkende wezen. Wij vonden uit waar hij vandaan komt en waarom hij hier is. Het is tijd dat u de waarheid te weten komt…’ Deze dubbelzinnige teksten staan op een achtergrond die wordt gevormd door een foto van een alien waarvan al vele jaren bekend is dat het een pop is die speciaal is gemaakt door een aantal kunstenaars voor een tv-serie. Waarom de eigenaren van UFO Magazine deze foto gebruiken en niet één van de tekeningen van J-Rod die door diverse wetenschappers, die beweren hem met eigen ogen te hebben gezien, zijn getekend, is een vraag.

Tekening van J-Rod

De eerste fout

De eerste fout die duidelijk aantoont dat men niet op de hoogte is van de feiten, staat meteen op pagina 1. Men kondigt aan dat de wereld zojuist een nieuwe brief van J-Rod heeft ontvangen. In werkelijkheid is het een brief van een mentor (lid van MJ-12) van Dan Burisch die zich aanduidt met de letter ‘J’. Had men een klein beetje verder gekeken dan had men dit simpele feit kunnen weten, dus de aankondiging op de cover dat men onderzoek heeft gedaan moet meteen al met een korreltje zout worden genomen.

Column van William J. Birnes
Uitgever en eigenaar van UFO Magazine

Pagina 4 titel: VAN DE UITGEVER

Birnes haalt de discussies aan op het Amerikaanse GodLikeProductions forum die daar al geruime tijd gaande zijn en vraagt zich af of die mensen daar meer weten over Dan Burisch dan de rest van de ufologie en of zij de ufologie daarvan in het ongewisse laten. Dat Birnes er niets over weet is zijn eigen schuld, hij had net als de rest van de wereldbevolking op het Internet kunnen lezen dat Dan Burisch al een aantal jaren werd genoemd als een insider van Area-51 die wat te vertellen heeft. Birnes legt verder uit dat hij en zijn medewerkers bij UFO Magazine, Dan Burisch hebben uitgenodigd voor een test met de leugendetector. Dan Burisch laat zich echter niet in met dergelijke praktijken, zoals hij George Knapp vele jaren negeerde, zo negeert hij nu ook UFO Magazine. Dan Burisch wil meewerken aan een gerichte studie naar zijn onderzoek en ervaringen, maar niet aan slechts een spectaculaire stunt die is bedoeld om de reporters of hun magazine meer bekendheid te geven. Zelfs al had Burisch ja gezegd op het aanbod, dan had een dergelijke test met de leugendetector, gezien de testen hiermee in het verleden van diverse UFO-getuigen, geen enkele aandacht gekregen van hen binnen en buiten de UFO-gemeenschap. Ik noem hier Travis Walton en zijn collega’s (Walton is de bekende Amerikaanse houthakker die onder het oog van zijn collega’s vanuit het bos werd ontvoerd), Whitley Strieber (Strieber is een bekende auteur die ook ontvoeringsslachtoffer is) en Ed Walters (Walters maakte duidelijke foto’s van een UFO boven Gulf Breeze, USA, die in eerste instantie als bedrog werden afgedaan). Voorgaande personen doorstonden de test met de leugendetector glansrijk (Ed Walters zelfs tweemaal!), maar niemand schonk daar enige aandacht aan of trok er conclusies uit. Tot slot hemelt Birnes de twee journalisten George Knapp en Jarred Schenke op en spreekt van de echte feiten betreffende Dan Burisch die zij opdiepten. Wat die feiten zijn zullen we zo meteen eens bekijken.

Column van Vicky Ecker
Hoofdredacteur van UFO Magazine

Pagina 5 Titel: VAN DE REDACTEUR

Ecker orakelt over een UFO-vat waarin je op de bodem slijm aantreft en op de hoger gelegen niveaus schoon spul. Zij steekt Knapp de spreekwoordelijke veer in zijn journalistieke kont door hem als bekroond journalist de hemel in te prijzen, als de man die het aandurft het UFO-fenomeen voor het voetlicht te brengen. En natuurlijk door het knappe onderzoekswerk van Knapp, vindt zij dat een man als Burisch, die volgens haar toch al teveel aandacht heeft gekregen, zich nu eindelijk bevindt waar hij behoort te zijn, namelijk op de slijmerige bodem van het vat. Nogmaals, we zullen zo meteen zien wat de feiten zijn die de bekroonde Knapp in zijn artikel naar voren brengt.

Kadertje met uitleg over de alien-foto op de cover

Op pagina 6 komt men met de uitleg waar de foto die op de cover van het magazine staat vandaan komt. Het is een pop speciaal gemaakt voor een tv-serie. Het blijft vreemd dat men een dergelijk foto heeft gebruikt en ik verdenk hen ervan dat de niet van echt te onderscheiden pop op de foto slechts is gebruikt, om in samenhang met de vage teksten, het magazine een spectaculaire look te geven waardoor mensen wellicht eerder geneigd zijn het te kopen.

Column van George Noory
Presentator van de radioshow Coast to Coast AM

Pagina 22 met een vervolg op pagina 69 Titel: COAST TO COAST AM Een directe uitdaging aan het adres van ‘klokkenluider’ Dan Burisch.

George Noory vat in het kort het verhaal van Dan Burisch samen zoals Bill Hamilton het de wereld in heeft gebracht en zoals je het kunt lezen in het artikel: (2) 'Kosmisch Top Geheim: Het Nieuwe Bewijs' en (3) 'Het Ganesh Particle'. (Zie de links naar deze artikelen onder dit artikel) Daarna vraagt hij zich af hoe het mogelijk is dat Burisch zich in het openbaar uitlaat over regeringsgeheimen zonder dat er Men In Black, veiligheidsagenten of militairen in de omgeving te zien zijn om dergelijke openbaringen te voorkomen. Als Noory op de hoogte was geweest van de status van Burisch dan had hij geweten dat Burisch zich zo af en toe buiten Area-51 begeeft om het een en ander te openbaren. Een deel van MJ-12 wil openbaring en zorgt ervoor dat Burisch via het Internet of bij een sporadische openbare gelegenheid een tipje van de sluier kan oplichten. En ja Noory, je hebt gelijk, ook de officiële diploma’s en veel van de andere documenten die zouden kunnen dienen als bewijs dat Burisch is wie hij zegt te zijn, zijn verdwenen en als je had overlegd met George Knapp, dan had die je kunnen vertellen dat hetzelfde het geval was bij Bob Lazar, een man waarin Knapp wèl alle vertrouwen had en zéker wist dat de overheid het verleden van Lazar trachtte te wissen. Nu er een tweede bevestiging bestaat van dergelijke overheidspraktijken (er bestaan overigens nog voldoende documenten die bewijzen dat Burisch de man is die hij zegt te zijn, net zoals dat het geval was bij Lazar), vinden mannen als Noory en Knapp het opeens verdacht, terwijl het in principe hun verdenkingen ten aanzien van een heimelijke, gegevens wissende, leugenachtige overheid zou moeten bekrachtigen. En ook Noory heeft iets persoonlijks op Burisch te verhalen, want ook hij heeft Burisch uitgenodigd voor een test aan de leugendetector, maar Burisch (en MJ-12) negeert ook deze Noory, die zichzelf als een van de vooraanstaande radiopresentatoren van Amerika beschouwt.

Artikel van Ron Garner
O.a. cameraman die een groot aantal UFO-video’s heeft geproduceerd, lid van de sociëteit voor Wetenschappelijk Onderzoek in Princeton, NJ, enz, enz.

Pagina 31 t/m 37 Titel: OVERZICHT VAN HET VERHAAL

Op het artikel van Garner valt niets aan te merken. Hij schrijft bijna hetzelfde verhaal met dezelfde conclusies als Bill Hamilton. Hij draagt zelfs een aantal feiten aan die pleiten voor een authentieke zaak. Ik denk dat Garner niet heeft geweten dat zijn bijdrage werd gebruikt in een magazine dat bijzonder negatief over Dan Burisch wilde publiceren. Als de andere schrijvers dit artikel nu eens hadden gelezen, dan waren ze heel wat beter op de hoogte geweest. Maar het lijkt alsof dat niet de bedoeling was.

Artikel(tje) van Bill (William) Birnes
Uitgever en eigenaar van UFO Magazine

Pagina 38 en 39 Titel: HET KRONKELIGE PAD NAAR DE WAARHEID Zoals verteld door Bill Hamilton aan Bill Birnes

Alweer een artikel dat weliswaar is geschreven door de eigenaar van UFO Magazine, maar waarin de feiten worden gebracht zoals Bill Hamilton en Ron Garner ze al een aantal jaren brengen. Beide onderzoekers liepen - net als George Knapp bij Bob Lazar - vast in hun onderzoek. Het ultieme bewijs was niet te pakken te krijgen en dat is iets wat we eigenlijk bij elke UFO-zaak zien, maar de afwezigheid van bewijs is geen bewijs van afwezigheid. Dat Birnes zelf niet heeft ingezien dat dit kleine artikeltje van hem juist de twijfel vergroot aan het zogenaamde onderzoek van hem, bevreemdt mij.

Artikel van George Knapp
Journalist uit Las Vegas, nu onderzoeksverslaggever voor KLAS TV

Pagina 40 t/m 44 Titel: EN NU, HET NIEUWS

Hieronder het compleet vertaalde artikel van George Knapp op basis waarvan menigeen nu denkt (of zelfs zeker weet) dat de zaak Dan Burisch niets om het lijf heeft. Knapp dikt het een en ander aan, speculeert waar hem dat het beste uitkomt en scheld en tiert - een journalist van zijn kaliber onwaardig - er lustig op los en zal wellicht hen die niets van de achtergronden van Dan Burisch weten kunnen overtuigen dat het allemaal loos alarm is. Marci McDowell, ook bekend als B.J. Wolf, heeft op Knapp’s aantijgingen een weerwoord geschreven dat door hen die nu zeker weten dat het allemaal onzin is (dezelfde personen die nooit de moeite hebben genomen zich op de hoogte te stellen van de zaak Dan Burisch en dus ook niet de bewuste uitgave van UFO Magzine in handen hebben gehad waarin onder andere dit hoofdartikel van Knapp staat), is afgedaan als een emotioneel betoog en ondanks dat McDowell met een aantal steekhoudende argumenten komt, neemt men gemakshalve geen notie van haar repliek.

Lees als je wilt hieronder alleen de tekst van George Knapp en sla de in geel getypte opmerkingen van Marci McDowell en mij over. Meteen nadat je Knapp’s artikel hebt gelezen, lees je het complete weerwoord van Marci McDowell (via de link onderaan deze pagina) en geef daarna een waardeoordeel, welk artikel is werkelijk emotioneel getint en waarin staan de meeste feiten? Let wel, ik vond en vind George Knapp een uitstekende journalist die veel aandacht aan het UFO-fenomeen en de aanverwante fenomenen (onder andere de dierverminkingen) heeft besteed en wellicht nog zal besteden. Omdat ik redelijk op de hoogte ben van de zaak Dan Burisch vind ik het des te vreemder dat Knapp de man en zijn onderzoek op een dergelijke wijze afkraakt, Burisch heeft veel en veel meer te bieden dan Lazar. Vandaar dat ik het sterke vermoeden heb dat Knapp uit rancune (de redenen daarvoor schemeren door zijn venijnige artikel heen) dit artikel heeft geschreven.

EN NU, HET NIEUWS

Door: George Knapp

Vertaling: Paul Harmans juni 2005

De ‘adelaar’ is neergestort.
Het is slechts mijn opinie, maar de naamsveranderde, geheimenverspillende, sterke verhalen vertellende UFO-klokkenluider bekend als Dan Crain of Dan Burisch of de bioloog die bekend staat als J-Rod’s voormalige laboratoriumpartner, is een complete halvegare. Hij is een manipulatieve, egocentrische, nagemaakte nonsenshalvegare. U mag mij citeren.

George Knapp

Het is moeilijk te geloven dat hij nog steeds hetzelfde onbeduidende zooitje van ET geouwehoer volhoudt dat hij mij 14 jaar geleden trachtte aan te smeren. Het is zelfs nog verrassender dat men hem mogelijkerwijs nog serieus neemt, maar we herinneren ons allemaal wel wat P.T. Barnum heeft gezegd. (‘Elke minuut wordt er een sukkel geboren.’ Vert.) Ik wil hem nog wat erkenning geven voor zijn creatieve, zich altijd aanpassende fantasie die hij produceert. Deze gozer heeft beslist uithoudingsvermogen. Had ik al gezegd dat hij een halvegare is?

Crain (Dan Burisch heette voor zijn naamsverandering Dan Crain. Vert.) kwam vroeg in 1990 voor het eerst onder mijn aandacht, net een paar maanden nadat ik was gestopt met het verhaal over Bob Lazar, S-4 en vliegende schotels in de woestijn van Nevada. Misschien werd ik door hem voor deze toenadering uitgekozen omdat ik door sommigen werd gezien als een lichtgelovige sensatiezoeker, een journalist die alles slikte, de voorspelbare bijwerking van mijn betrokkenheid bij Lazar. Wat echter ook de reden was, al snel bevond ik mij in de bescheiden nabijheid van Dan Crain.

Dan (Crain) Burisch

Ik werd uitgenodigd om deel te nemen aan een forumgesprek over buitenaards leven. De lokale ‘Planetary Society’ organiseerde het publieke evenement en omdat er een aantal namen van betrouwbare personen op de lijst van sprekers stond, stemde ik ermee in. Ik had nog nooit van Dan Crain gehoord, maar ik kwam er al snel achter dat hij op dat moment de leiding had bij de ‘Planetary Society’ en de drijvende kracht was achter dit evenement.

Dus een aantal personen van betrouwbare afkomst heeft niet doorgehad dat een ‘nagemaakte nonsenshalvegare’, zoals Knapp Dan Crain noemt, de leiding van hun gezamenlijke society op zich nam? (Paul Harmans)

Het mag prestigieus klinken, maar de ‘Planetary Society’ was in die tijd een losjes georganiseerde gezelligheidsvereniging, gebaseerd op het lokale gemeenschappelijke college, een kleine groep mensen die het leuk vond om over astronomie en daaraan gerelateerde onderwerpen te praten. Crain, een zogenaamde bioloog, werd het hoofd ervan omdat hij druk uitoefende om deze vrijwillige functie te vervullen.

Knapp heeft als ervaren journalist waarschijnlijk mijn voorgaande aanmerking voorzien en het lijkt erop dat hij met zijn laatste opmerkingen wil aantonen dat die hele society eigenlijk helemaal niets voorstelde en dus gemakkelijk onder leiding van een sukkel zonder scholing kon staan (wat echter in tegenspraak is met de betrouwbare sprekers op de lijst). (Paul Harmans)

Een maand voorafgaand aan dit evenement nam ik deel aan een ‘Earth Day’ discussie op de universiteit van Nevada, Las Vegas. Een paar dagen eerder had ik een anonieme brief ontvangen van een, naar alle waarschijnlijkheid, oudere dame die mij schreef dat zij een buurvrouw was van de Crain’s. Zij raadde mij aan zijn achtergrond eens te bekijken, omdat zij militaire personen in het holst van de nacht zijn appartement had zien binnengaan, die hem (Dan Crain) vervolgens snel afvoerden. Zij nam vervolgens de stoutmoedige stap te veronderstellen dat het iets te maken had met vliegende schotels en Area-51 en dat ik dat maar eens moest onderzoeken. Hmmm, dacht ik, dat is merkwaardig.

Juist voordat de ‘Earth Day’ discussie begon, bevond ik mij in het herentoilet toen een kalend klein kereltje op mij af drentelde en zich voorstelde als Dan Crain, bioloog voor de sterren. Het viel mij in dat ik die naam eerder had gehoord en ik merkte terloops op dat ik een vreemde brief van een dame had ontvangen die suggereerde dat hij iets te maken had met Area-51. Het was echt een terloopse opmerking, maar Crain reageerde alsof er stroom op zijn geslachtsdelen werd gezet. Hij sprintte op melodramatische wijze het toilet uit en ik sprak hem niet meer.

In de tijd dat Knapp in het toilet zijn ontmoeting met Dan Crain had, had Crain nog een volle bos donker haar en was beslist niet kalend. (Paul Harmans)

De foto toont Dan met haar en in het blauwe jasje dat hem werd toegezonden door NASA nadat zij overeengekomen waren dat zij zijn voorstel voor een biologisch experiment tijdens een missie naar Mars zouden accepteren.

Twee dagen later ontving ik een lange en omslachtige brief van ‘Dr’ Crain

De aanhalingstekens rond de titel Dr zijn door Knapp bewust zo neergezet om zijn twijfel daaraan weer te geven. (Paul Harmans)

Waarin hij ontkende ooit in het leger te hebben gediend, dat hij geen rol heeft gespeeld bij een UFO cover-up, dat hij alles afwist van het contact van de overheid met buitenaardsen en hij besloot met een invitatie om hem te ontmoeten bij het evenement van de ‘Planetary Society’ waar we elkaar ‘persoonlijk te woord konden staan’. De kwestie was echter dat ik hem nooit had gevraagd naar zijn militaire diensttijd of naar buitenaardsen of naar wat dan ook. Het leek vreemd en nogal vergezocht aangezien onze conversatie slechts 20 seconden had geduurd.

Vanaf toen begon de Dan Crain campagne in alle hevigheid. Ik begon bijna elke week anonieme brieven te ontvangen. Sommige kwamen van de buren, sommige van ex-vriendinnen en enkele van beweerde collega’s uit dat gouwe ouwe ET lab in de woestijn. Een aantal was werkelijk intrigerend, speciaal degene met bijgesloten, zogenaamde ontvreemde kopieën van brieven van Crain zelf, waarin hij opschepte over zijn werk met buitenaardsen en over zijn succes om mij van zich af te schudden. Maar ik zat niet achter hem aan.

Waar zijn die brieven, waar is de kopie van die brief waarin Dan Crain opschept over het feit dat hij Knapp heeft afgeschud? Had UFO Magazine met haar groots aangekondigde uitgave niet een paar foto’s van dergelijke brieven kunnen opnemen? (Paul Harmans)

In die tijd had ik mijn bord vol met verhalen over Lazar. Het evenement met de ‘Planetary Society’ kwam en ging, zonder echt vuurwerk, maar dat was niet het einde van dit alles. Het bleef mysterieuze brieven regenen in mijn brievenbus van velerlei soort en afkomst, van hen die onafhankelijk van elkaar en spontaan gemotiveerd waren om mij te schrijven over Danny boy. Het was duidelijk en onmiskenbaar georganiseerd. Ik geloofde toen en ook nu nog, dat Crain het allemaal zelf deed.

Eén epistel van Crain bevatte een of ander wetenschappelijk abracadabra dat ik niet begreep. Ik stuurde dat naar mijn collega Linda Moulton Howe, die het op haar beurt weer naar een bioloog stuurde die zij kende. Hij schreef haar terug dat hij niet helemaal begreep welk soort werk erin werd beschreven, dat het bizar leek, maar dat de terminologie erop duidde dat de auteur wist waar hij het over had. Dat antwoord bracht mij ertoe mijn openlijke scepticisme tijdelijk te staken.

Uitstekend, een zweempje eerlijkheid. Dus omdat hij zijn eigen grenzen kent, heeft hij Linda Moulton Howe gevraagd om Dan’s artikelen mee te nemen naar een bevriende bioloog van haar om die er eens naar te laten kijken. Deze oordeelde dat de schrijver (Dan) weet waar hij het over heeft. (Marci McDowell)

Zijn schoolring die zijn graad in de biologie aantoont is echt. (Een dergelijke ring is niet toegestaan totdat men zijn graad heeft behaald.)

In een presentatie in 1990 aan MUFON maakte ik zelfs melding van Dan Crain als persoon op een lijst van mensen die naar voren waren gekomen en beweerden kennis te hebben van buitenaards onderzoek in Nevada. Ik stond niet garant voor Crain’s authenticiteit, maar zette min of meer zijn naam op een lijstje. Daarna openden zich pas echt de sluizen. Ik kreeg kiekjes van Danny gedurende zijn bezoek aan de biosphere, vaag implicerend dat hij iets te maken had met dat project. Ik kreeg belachelijke, amateuristische knip en plakwerk creaties, gemaakt van brieven opgestuurd door een groep van oudgedienden. Ik kreeg valse geloofsbrieven, onvoltooide liefdesbrieven, bedekte dreigementen, allemaal verzonden door zogenaamde onafhankelijke bronnen, allemaal in hetzelfde tijdsbestek. Nogmaals Hmmm.

Het onbarmhartigste deel van Crain’s valse toneelstuk
Oké, zo besloot ik, ik ga wat vragen stellen. Eén van de eerste personen die ik benaderde was Joe Girouard, die was opgetreden als Crain’s assistent en persagent in de tijd van het ‘Planetary Society’ evenement. Op de een of andere manier was ik niet verrast te ontdekken dat Girouard eveneens een hoge publieke inlichtingenofficier was op de Nellis luchtmachtbasis gedurende de tijd dat ik de mysterieuze post kreeg. Toen kapitein Girouard uiteindelijk de luchtmacht verliet, hadden hij en ik enkele zeer gedetailleerde gesprekken, met daarbij de voorwaarde dat ik niet publiekelijk bekend zou maken wat we besproken hadden.

Jammer George, dat zou je zaak wat kunnen verduidelijken. Vreemd dat dergelijke informatie nu juist niet geopenbaard mag worden als het gaat over iemand (Crain, Burisch) die volgens Knapp niet in het leger heeft gezeten, geen diploma’s heeft behaald, slechts via plak en knipwerk communiceert en een halve gare is. Wat zou Crain, Burisch dan met een kapitein van de luchtmacht te maken hebben gehad en wat zou er dan met die luchtmachtman te bespreken zijn geweest wat het daglicht niet kan verdragen? (Paul Harmans)

In alle mesjoche en speculatieve artikelen die gedurende de laatste jaren door verscheidene UFO-onderzoekers over Dan Crain zijn geschreven, heb ik nooit een simpele verwijzing aangetroffen naar Joe Girouard. Het is onnodig te zeggen dat het een overduidelijke weglating betreft, maar één die er wel voor zorgt dat het langer zal duren eer men Dan Crain’s achterlijke en mysterieuze web zou doorzien.

Dus die UFO-onderzoekers, waaronder Bill Hamilton, Ron Gardner en Graham Birdsall, zouden er alles aan doen om het UFO-fenomeen - waarvan zij zo graag willen dat het serieuze aandacht krijgt - in een kwaad daglicht te stellen door bewust gegevens achter te houden om ontmaskering van een leugenaar tegen te gaan? En wat zouden zij meer over Joe Girouard kunnen vertellen dan George? Als Girouard werkelijk een sleutelfiguur is, waarom komt Knapp dan met niets anders dan een vage aantijging? (Paul Harmans)

Ik nam ook contact op met Dan Crain’s ouders, vele malen zelfs. In een recente e-mail (naar dit magazine gezonden door Bill Hamliton die Crain verdedigt) wordt beweerd dat ik Crain’s ouders dag en nacht irriteerde met vele telefoontjes en dat mijn ongedurige navorsingen hun Danny uit huis dreef en hij hen dwong te helpen bij het verbergen van zijn donkere geheim. Ik ben bijna 25 jaar journalist in Las Vegas en ik ben opdringerig als dat nodig is. Ik heb echter nooit, ooit normale mensen geïrriteerd als die niet met mij wilden praten. Bill Hamilton mag geloven wat hij wil, maar die bewering is een leugen.

Bill Hamilton

De enige keren dat ik hen belde was in antwoord op de niet-aflatende tsunami van vreemde brieven en speciaal die waarin kleinerende opmerkingen over mij werden gemaakt. Ik sprak met de ouders van Crain nadat zij talloze telefoontjes hadden gepleegd met mijn kantoor, waarin zij om hulp vroegen. In december 1993 smeekten zij om mij te mogen ontmoeten om over hun zoon te praten. Ik ging naar hen toe en kreeg zeer gedetailleerde verslagen.

De Crain’s zijn bijzonder aardige mensen die zeer verward zijn over wat er met hun zoon gebeurd. Toen ik daar arriveerde lazen zij mij een brief van Danny voor. Hij had hen opgedragen om contact met mij op te nemen mocht er ooit iets met hem gebeuren. Ik vroeg of hij verdwenen was, dat was niet het geval zeiden zij, maar hij was niet meer dezelfde als voorheen, hij was hun zoon niet meer. Zij vermoedden dat zijn geheugen was gewist of gemanipuleerd door zijn marinewerkgevers. Zij hadden dat vermoeden omdat Danny alle contact met hen had verbroken, en voordeed alsof hij hen niet herkende en hen niet meer omhelsde.

In tegenstelling tot de meldingen die nu de ronde doen, vertelden de Crain’s dat zij nooit militair personeel zagen dat Danny ophaalde vanaf zijn familieappartement. Hij vertelde hen dat hij zijn escorte zou ontmoeten aan het eind van de straat. Zij geloofden hem toen hij vertelde dat hij was weggevlogen naar een geheime locatie in een ongemarkeerd vliegtuig. Ze vertelden mij dat de jonge Danny naar de middelbare school in Londen was gegaan (ondanks dat hij een diploma bezit afkomstig van de Clark County school) en dat hij ergens naar toe was geweest om een gevorderde graad te behalen en dat de scholing daarvoor, zo vertelde hij hen, door de marine ‘onder de tafel’ was betaald.

De ouders van Dan Crain (Burisch)

Zij spraken zichzelf vervolgens tegen door te zeggen dat Danny bij hen woonde gedurende zijn middelbare schooltijd en college. Zij geloofden volledig zijn kronkelige geheimen over de militairen en de buitenaardsen in de Nevadawoestijn, omdat hun enige zoon hen verteld had dat het allemaal waar was. Dit is voor mij het wreedste deel van Crain’s valse toneelstuk. Hij laat zijn beide ouders deze pijn lijden, maar ik betwijfel of dat het resultaat was van zijn beweerde geheime leven. Dan Crain woonde zelfs nog bij zijn ouders toen hij al volwassen was. Hij verliet het nest niet vanwege opdringerige telefoontjes van een journalist of vanwege bedreigingen door zijn schaduwbazen. Hij ging het huis uit omdat hij trouwde. Hij trouwde met een vrouw genaamd Deborah Burisch, verhuisde voor de eerste maal in zijn leven en verbrak alle contact met zijn familie nadat zijn vrouw een onaangename ruzie met zijn ouders had, zo vertelt zijn moeder Dotty Crain.

Hij veranderde zelfs zijn naam in ‘Burisch’ om die overeen te laten komen met de naam van Debbie’s kind, een kind uit een eerdere relatie van haar. Onnodig te zeggen dat zijn ouders gebroken en verward waren. Deed hij dit omdat de buitenaardsen en de regering zijn geheugen vernietigd hadden of zou het zo kunnen zijn dat hij de wensen van zijn nieuwe vrouw inwilligde? Vertelt u mij maar wat het meest waarschijnlijke is.

Een dergelijk stukje zou naadloos passen binnen het aanbod van artikelen in een roddelblad. Dan’s ouders bevestigen het verhaal van hun zoon, maar Knapp probeert het op de meelijwekkende tour te gooien. Het blijven slechts aantijgingen en een welles nietes spelletje tussen Knapp en zijn tegenstanders. Daarbij zaten de kleinerende opmerkingen aan zijn adres hem dwars en tezamen met meerdere voorvallen waarbij Knapp met de mond vol tanden stond (lees vooral het stukje van Marci McDowell over Alf) en het feit dat Dan hem negeerde, versterken het idee dat zijn artikel voortkomt uit frustratie. (Paul Harmans)

Waar ontmoette Crain zijn vrouw? Hij ontmoette haar gedurende zijn karwei bij de dienst voorwaardelijke invrijheidstelling en reclassering. Hij was een reclasseringsambtenaar, zij ambtenares. De betekenis van zijn dienstverband met deze dienst kan niet overdreven worden. Crain werkte als reclasseringsambtenaar van februari 1988 tot april 1990. Crain’s huidige verdedigers vertellen dat hij zijn PhD in 1989 aan het SUNY Stonybrook behaalde. Natuurlijk bestaan er geen afschriften op dat college waaruit blijkt dat hij daar ooit aanwezig was. Crain’s verdedigers voeren aan dat de regering zijn gegevens heeft gewist. Omdat ik eerder met het scenario van gewiste gegevens te maken had (Lazar komt nu in beeld) is deze bewering mij niet onbekend. Het probleem voor Danny is dat hij in Las Vegas woonde gedurende de tijd dat hij zoals wordt aangenomen in New York zat om zijn doctorstitel te behalen. Misschien dat SUNY een doctorsgraad per post aanbied, maar ik durf dat te betwijfelen.

Bob Lazar

Omdat Knapp door eigen onderzoek (hij heeft er jaren aan gewerkt om dat in het geval van Lazar redelijk overtuigend te bewijzen) ervan overtuigd is dat de overheid wel degelijk de documentatie van iemands school- en werkverleden kan wissen, gaat hij er wat betreft Crain niet verder op in. In dit geval komen hem de ontbrekende documenten wel goed van pas om de man zwart te maken. Nog heel even een opmerking over Bob Lazar. De meeste mensen denken dat Lazar is ontmaskerd als een oplichter, “hij deed het voor het geld,” zo beweren zij. Lazar is in werkelijkheid gewoon in de vergetelheid geraakt omdat er net als in de vele authentieke UFO-zaken geen 100% bewijs voor zijn verhaal kon worden gevonden. Lazar is na zijn getuigenis alles kwijt geraakt, zijn vrouw, zijn bedrijf en zijn goede naam en heeft er geen cent aan verdiend. Het was ook niet zijn bedoeling om er geld aan te verdienen, net zomin als Crain het voor het geld doet, maar een aantal gedreven debunkers heeft dat verhaal de wereld in geholpen en omdat veel mensen niet de moeite nemen om het een en ander eens uit te zoeken, nemen ze dergelijke beweringen ten onrechte voor waar aan. (Paul Harmans)

Er bestaat geen enkele twijfel aan het feit dat Crain gedurende deze tijd voor de staat werkte. Ik heb niet alleen de officiële papieren waarin zijn dienstbetrekking wordt bevestigd, maar ik heb ook met zijn voormalige collega’s gesproken die bevestigen dat hij daar werkte. In juli 1989, na een jaar in dienst te zijn geweest was hij in staat een verdachte van een bankroof te arresteren, een heldendaad die resulteerde in lof van zijn werkgevers en een vermelding in een lokale krant. Hij was hier in Nevada gedurende de gehele tijd dat hij zogenaamd aan zijn doctoraat in New York werkte. Einde verhaal. Na zijn job voor de staat nam hij een baantje als beveiligingsbeambte bij het Sahara Hotel, vreemd vind je niet, voor een gozer met een hoge graad en een Q-clearance? Misschien was het een schijnbaan, een dekmantel om zijn ‘echte’ baan verborgen te houden. Ik heb zijn papieren betreffende zijn baan bij het hotel. Ik ken de mensen die het hotel beheerden persoonlijk. Ik sprak met beveiligingspersoneel. Hij was daar vanaf 14 juni 1991 tot 27 juli 1993, toen hield zijn dienstverband op. Misschien werd hij daarna uitgevlogen om J-Rod te zien, nadat hij klaar was met het bewaken van bakken kwartjes en stuivers en misschien ook wel niet.

Inderdaad heeft Knapp hier een aantal feiten die op het eerste gezicht lijken te duiden op het onweerlegbare bewijs dat men zo graag zou zien. Ik heb aan Marci McDowell persoonlijk gevraagd hoe dit past in het verhaal van Dan Burisch en ik kreeg van haar het volgende antwoord: ‘Dan werd (net als de meeste mensen die aan zwarte projecten werken) verteld schijnbaantjes aan te nemen, zodat zij niet de aandacht zouden trekken. Dan Burisch kreeg zeer eenvoudige baantjes aangeboden met voortreffelijke condities, zoals ook een goed salaris. Hij kon zich er goed in vinden en het gaf hem veel vrije tijd waarin hij zijn werk voor zijn superieuren bij de zwarte projecten kon uitvoeren, plus het volledige werk dat nodig was voor zijn doctorsgraad bij SUNY. Veel van dat werk deed hij in zijn privé-kantoor.’ Er zijn verder geen simpele baantjes bekend die Dan voor en na deze twee uitoefende en die zouden er wel moeten zijn als hij slechts een ‘eenvoudig’ werksman was. Er bestaan net als in de zaak Lazar een aantal documenten die aantonen dat Burisch wel degelijk bioloog is en studie daarvoor heeft gedaan. De mensen rondom hem hebben nooit ontkend dat hij de twee bovenstaande baantjes heeft gehad, er circuleerden (voordat Knapp erover schreef) foto’s van het lokale krantenartikel ed. op de diverse websites waarin het verhaal van Burisch werd verteld. Op zich is het helemaal niet zo vreemd dat een leugenachtige overheid, zoals wij die als UFO-gemeenschap zeer goed kennen, diverse belangrijke onderzoekers van zwarte projecten een schaduwbaantje geeft om daarmee de aandacht af te leiden. In het geval van Dan Burisch hebben zij daarmee het beoogde doel zeer goed bereikt. (Paul Harmans)

Het wondermiddel dat uiteindelijk bleekwater bleek te zijn
Voor het geval er nog iemand is die er vast van overtuigd is dat dit een enorme samenzwering is, zoals wordt beweerd via de extreem egoïstische fantasieën van een onruststoker, overweeg dan het volgende eens: Crain beweert een biologisch wonderkind te zijn die lessen volgde aan de beste universiteiten van de wereld om zodoende terug te kunnen keren naar de universiteit van Las Vegas (UNLV), een prestigieus bolwerk voor hogere studies. Hij was inderdaad een student aan het UNLV, maar zijn hoofdstudie was niet biologie, het was psychologie. Crain’s verdedigers zeggen dat hij uit zijn hoofdstudie werd gezet door een enkele professor die jaloers was op zijn werk. Ik sprak met die professor en met Crain’s studiebegeleider en met de voorzitter van die afdeling. Zij allen beschouwen hem als een aansteller die de weg kwijt is en hunkert naar aandacht. Hij had inderdaad een kibbelpartij met een professor. Dat gebeurde nadat hij, als student, een persconferentie op de universiteit bijeen riep om aan te kondigen dat hij een wondermiddel tegen kanker had uitgevonden. Dat wondermiddel bleek uiteindelijk bleekwater te zijn. Hoe zou u reageren als u zijn professor was?

George heeft toegegeven dat hij geen onderzoek heeft gedaan naar Dan’s zaak, toch beweert hij dat hij het antwoord heeft op Dan’s hypochloriteonderzoek, hij zegt dat het een bleekmiddel moet zijn. Is dat echt zo? Laten we dan eens teruggaan naar Dan’s ervaringen in Engeland met dr. Bunyan. Voor hen die het niet weten, dr. Bunyan is de uitvinder van de ‘burn bag’ die vanaf de tweede wereldoorlog tot vandaag de dag gebruikt wordt, een behandeling die vele zwaar gewonde soldaten hielp te overleven. Hij deed ook baanbrekend werk aan het hypochlorite. Hypochlorite is jarenlang gebruikt om brandblaren op de huid te behandelen. De basisoplossing wordt Dakin’s oplossing genoemd en is samengesteld uit een verdunde hypochlorite-oplossing (1:10 concentratie Clorox) vermengd met een klein beetje boorzuur en is goed te gebruiken bij de aanpak van beschadigd weefsel terwijl het de gezonde weefsels beschermt en de pijn reduceert. Hypochlorouszuur wordt in wonden aangemaakt door de witte bloedlichaampjes.

Dan’s voormalige mentor Bunyan rapporteerde dat het schoonmaken met een 0.2% hypochlorite-oplossing een postoperatieve bloeding stopte binnen 1 minuut, maar o jee, volgens de onbegrensde wijsheid van George Knapp kan hypochlorite helemaal niet gebruikt worden om iemand te behandelen – het is alleen maar een schoonmaakmiddel.

Dr. Bunyan legde een jonge Danny Crain uit dat hij het idee had dat de productie van chloramine tijdens het helingsproces van een brandwond, gestimuleerd door hypochlorite, ook veelbelovend kon zijn voor behandeling van kwaadaardige tumoren. Dat is waarom de Los Angeles Microscopical Society de twee samenbracht zodat Dan en dr. Bunyan met elkaar konden converseren. Gedurende die conversatie kwam Dan’s oorspronkelijke werk ter sprake waarbij gebruik werd gemaakt van variërende natriumchlorideoplossingen (zoutoplossingen) ter stimulering van de productie van twee zeer specifieke chemicaliën door cellen die betrokken waren bij een immuniteitsreactie - en hoe deze chemicaliën (superoxide en singlet zuurstof) verbonden waren aan het respiratory burst process en gelijktijdig hoeveelheden hypochlorite aanmaakten die ook op natuurlijke wijze werden geproduceerd in immune celblaasjes. Dus weer hypochlorite.

Dat is waar Dan en dr. Bunyan een overeenstemming in hun onderzoek vonden. Dan werd bijna meteen naar Engeland gezonden om persoonlijk met dr. Bunyan te werken en het was Dan die de chemische percentages en verhoudingen in het hypochlorite naar beneden bracht zodat de substantie direct gebruikt kon worden op gezond weefsel zonder schade te veroorzaken. Maar natuurlijk weet George Knapp, die 14 jaar lang geen enkel onderzoek naar Dan deed, dat niet. Tevens probeert hij te suggereren dat Dan’s professoren ontzet waren door zijn onderzoek naar hypochlorite waarbij hij de breuk tussen Dan en de professor in de biologie aan het UNLV (universiteit Las Vegas) aanhaalt. Hoe ontzet zouden zij kunnen zijn terwijl het bekend was dat zij zijn werk controleerden en hem voorzagen van vrijwel ongelimiteerd onderzoeksmateriaal, iets waar normaal zeer zuinig mee werd omgesprongen op de universiteit? Het is desondanks onmogelijk dat niemand op de afdeling biologie op de hoogte was van het feit dat Dan werkte aan een hypochlorite, superoxide, singlet oxygenmodel – zij volgden zijn onderzoek op de voet.

Het was geen geheim waar Dan aan werkte. De universiteit (UNLV) publiceerde Dan’s onderzoek in de universiteitskrant en het lokale TV-journaal was van plan er een uitzending aan te wijden (iets wat voor Dan als een grote verrassing kwam). Dus George: dat had het moeten zijn en niet: “De professoren kwamen er plotseling achter dat hij aan hypochlorite werkte en leunden achterover van schrik en ongeloof.” In plaats daarvan zonden zij hem bepakt en bezakt naar de afdeling psychologie wat hem de vrije hand gaf op hun onderzoeksafdeling!

Wat de professoren wel schokte en waar zij ontzet over waren, was het feit dat Dan meer professionele ethiek toonde dan zij. Dat is wat hun gevoelens irriteerde, dat is wat zij niet konden bevatten en dat is ook wat zij niet konden toestaan dat het bekend zou worden – het feit dat Dan’s ethiek als een spotlight scheen op hun gebrek daaraan. Zodra Dan weigerde zich neer te leggen bij hun eisen, voelden zij dat als een bedreiging en een kans dat hun eigen professionalisme en normen en waarden openbaar zouden worden en dat was iets dat zij niet konden tolereren van een student. De professor die hierbij betrokken was, was daarvoor betrokken bij haastige en mislukte klinische testen van een ander medicijn tegen kanker (laetrile) en was wanhopig op zoek naar een kans om zich te rehabiliteren door op de schouders te gaan staan van een jong genie. Dan weigerde toestemming te geven zijn onderzoeksresultaten in te leveren voor financieel gewin, smeet zijn sleutels op het bureau van de professor en zei: “Ik wil niet de vader zijn van een volgend laetrile.”

Wat bedoelde Dan daarmee?
Als je de moeite neemt om te kijken naar de notulen van de UCCSN board of Regents van 16-17 september 1977,

http://www.nevada.edu/board/minutes/1970/1977/19770916.htm

dan vind je een aanwijzing van een berisping van ene professor L.S. Volgens dat bericht - dat gaat over het geliefkoosde onderzoeksproject laetrile dat deze professor voor de universiteit uitvoerde - lijkt het erop dat materiaal en geld dat de universiteit beschikbaar stelde niet helemaal juist werd gebruikt. Als dat niet zou stoppen zou de professor zijn onderzoek niet mogen voortzetten. En het voorgaande is niet ethisch verantwoord dus besloot Dan zich er niet mee te bemoeien.

Laetrile werd uiteindelijk verboden door de FDA vanwege de grote risico’s die de chemische componenten erin met zich meebrachten, zelfs met de potentie om een patiënt te vergiftigen. Dan kende de geschiedenis van deze professor en hij wilde niet dat hijzelf of zijn onderzoek werd betrokken bij onfatsoenlijke activiteiten. Dan’s professor – de laetrileman – werd woest en zwoer dat hij Dan’s kans om ooit medicus te worden zou laten ontsporen.

Maar George, die toegeeft dat al dat wetenschappelijke abracadabra hem boven de pet gaat, heeft ook dit waarschijnlijk niet onderzocht. Hij prefereert het om Dan een: “mafkees, geheime verspiller, sterke verhalen verteller, manipuleerder, en egocentrische opschepperige huichelaar,” te noemen. Het is zo eenvoudig om dat te doen in plaats van echt onderzoek. (Marci McDowell)

En aan elke volhouder die nog steeds denkt dat Dan Crain/Burisch op de rails werd gezet door de school, waar is dat wondermiddel? Als hij het geheim van het toverdrankje weet, waarom zorgt hij er dan niet voor dat het op de markt komt en hij er miljoenen aan kan verdienen en het leven van talloze mensen kan redden? Misschien is het door J-Rod uit zijn geheugen gewist.

Als Crain werkelijk deel uitmaakte van een hoogst geheim en zeer belangrijk programma, dan volgde hij beslist niet de bekende protocollen. In 1990, toen hij naar verluidt de enige mens was die door de buitenaardse J-Rod in de geheime kamer werd geduld, nam hij deel aan talloze publieke evenementen die het buitenaardse scenario opgeilden en Dan Crain in hoger aanzien brachten. Een communiqué uitgegeven door zijn vriend Joe Girouard inviteert het publiek kennis te nemen van deze kampioen van het milieu, die ‘nationale en internationale erkenning krijgt voor zijn wetenschappelijk onderzoek’. Nationale en internationale erkenning, slechts een jaar nadat hij zijn valse doctoraat behaalde? Misschien dat ik het gemist heb. Ik ben er zeker van dat zijn tirannieke meesters op Area-51 vergenoegd waren over zijn jacht op media-aandacht.

Misschien dat George iets doorslaat? Lees dit stukje eens over Joe Girouard dat Marci McDowell in haar weerwoord heeft staan. ‘Joe Girouard was ten einde raad bij het plaatsen van Dan in het lezingencircuit en hij verzon als een grap de populaire uitspraak: ‘een kalend klein kereltje’ die werd aangehaald door George. Dan vertelde hem (Joe) daarna waar hij zijn lezingentour kon stoppen, maar dat is een compleet ander incident’. Zo innig waren de twee dus niet en George is een mediaman dus enige overdrijving van iemands talenten in een aankondiging van een evenement zal hem toch niet vreemd zijn? (Paul Harmans)

Vanaf 1993 wordt Crain vertegenwoordigd door een andere public relations kracht genaamd Marcia McDowell, ook bekend als B.J. Wolf. Zij was een niet-aflatende stoomwals bij haar promotie van het boek dat zij samen met Crain schreef, in alle bescheidenheid getiteld ‘Eagles Disobey’ (adelaars die niet gehoorzamen).

Het boek was een belachelijke herhaling van het verhaal over structuren op Mars. Crain concentreerde zich op geleende foto’s van kluiten modder op Mars en kenmerkte die als de overblijfselen van exorbitante buitenaardse wolkenkrabbers.

Er zijn meerdere wetenschappers (zelfs een aantal die bij NASA werkten) die dergelijke foto’s onderzoeken en betwijfelen of het slechts modder is zoals NASA ons wil doen geloven. En al die wetenschappers werken met ‘geleende foto’s’, niemand van hen is zelf even met een fototoestel naar Mars geweest. (Paul Harmans)

Hij zou een serieuze wetenschapper zijn, maar het boek is getiteld ‘Eagles Disobey’? Laat mij raden, wie is de adelaar? Ah, nu zie ik het. Crain is de adelaar en hij durft ongehoorzaam te zijn. Wat een moed. Tijdens zijn huwelijkse periode ontving ik een handgeschreven (maar duidelijk gedicteerde) biografie van de internationaal bekende wetenschapsmoloch. Het was ondertekend door zijn liefhebbende vrouw Debbie. Ze zond mij nog een andere brief, op papier dat prominent hetzelfde amateuristische, geknipte en geplakte militaire insigne toonde dat ook verscheidene andere brieven versierden die mij gestuurd waren door zogenaamde anonieme bronnen. Tjee, denk je werkelijk dat het Danny zelf was die al deze willekeurige brieven verzond? Misschien probeerde hij het verhaal naar buiten te brengen voordat er iets met hem gebeurde? Misschien waren al die belachelijke leugens en valse beweringen die hij eerder deed, bedoeld om mij van zich af te schudden, zoals zijn verdedigers nu suggereren. Of misschien waren het simpel leugens. Wat lijkt u geloofwaardiger?

Voor hen die niet van emotionele artikelen houden en die niet als relevant zien, hoe moet ik het artikel van George Knapp interpreteren? Is dit tot nu toe een steekhoudend verslag met alleen maar harde feiten en bewijs voor hetgeen Knapp beweerd? Maar lees aandachtig verder, Knapp komt nu pas goed op stoom en lucht zijn schijnbaar vertrapte hart. (Paul Harmans)

Ziedaar, hij verrees uit de dood
De slechte, geheime regering heeft sinds het begin geprobeerd Danny de adelaar tot zwijgen te brengen. Ze hebben hem geslagen zo werd zijn ouders verteld, drogeerde hem, wiste zijn identiteit en geheugen uit, trachtte zijn certificaten in diskrediet te brengen (behalve die van zijn beveiligingsschnabbel bij het hotel) en hadden het op zijn leven gemunt. Oh ja, dat is waar, hij was dood gedurende een tijdje. Wat een droevig nieuws was dat! Het was moeilijk de tranen te bedwingen. Toen ik mijn twijfels uitsprak over zijn ongelukkige en mysterieuze overlijden, werd ik berispt voor mijn scepticisme. Maar toen, ziedaar, hij verrees uit de dood. Net als Christus en hij vond al snel nieuwe bekeerlingen die zich wilden laven aan zijn immer uitdijende kennis van de universele waarheid.

Hij vertelde nu dat hij getuige was geweest van de geboorte van de mensheid, de reden wist waarom wij hier waren en dat hij de enige mens was die ons beiden, wij en de buitenaardsen, mocht redden (J-Rod had hem verteld dat de buitenaardsen genetische afwijkingen ondervonden. Jongens, dat is nieuws.)

Ik heb het vermoeden dat als de geheime regering werkelijk Dan Crain, of Dan Burisch, of Snoop Danny Dan, als dat is zoals hij zichzelf de volgende week wil noemen, tot stilte wil manen, zij daartoe in staat is. Zij hadden hem koud kunnen maken terwijl hij braaf patrouilleerde op de gevaarlijke galerij tussen de fruitautomaten en het Sahara buffet. Zij hadden huurmoordenaars kunnen sturen, vermomd als misdadige domkoppen, terwijl hij zwoegde achter zijn bureau als reclasseringsbeambte. Of misschien een femme fatale die zich voordeed als bleekwaterverkoopster en hem zou neerschieten gedurende zijn baanbrekende kankermedicijn periode aan de UNLV.

George zou een uitstekend columnist zijn die op gevatte wijze jan en alleman in zijn hemd zou zetten, maar aan alleen de ruimte van een column zou hij niet genoeg hebben. (Paul Harmans)

Als hij de regeringssluipmoordenaars van Area-51 wilde ontwijken dan was zijn recente, goed aangekondigde verschijning in de Little A’Le’Inn, juist aan het eind van de weg naar die geheime basis, een geniale zet. Ze zouden hem daar nooit zoeken.

De Little A’Le’Inn

Ik heb Marci McDowell ook gevraagd hoe Dan Burisch zich zonder bewakers vrij kon bewegen en onder andere de Little A’Le’Inn bezoeken, terwijl ik het idee had dat hij permanent zat ingesloten op Area-51 of S-4. Dit is haar antwoord: ‘Dan was nooit gevangen op Area-51. Pas veel later werd hij bij verschillende gelegenheden, vanwege zijn houding, onder arrest op Papoose Lake (S4) geplaatst, maar dat waren slechts kortdurende periodes.’ Dan kon zich dus net als de andere werknemers op Area-51 en S-4 vrij bewegen en in de weekends naar huis gaan of de Little A’Le’Inn bezoeken. Wat al eerder is gezegd, een deel van de leiders deel uitmakend van MJ-12 wil openbaring en zij staan Dan toe om zo af en toe geheime informatie naar buiten te brengen, maar wel op hun voorwaarden en soms neemt Dan het niet zo nauw met die regels en vertelt iets teveel. Dat komt hem dan op een berisping of huisarrest te staan. Zelfs nu Dan Burisch met pensioen is en zich af en toe op het besloten forum waagt waar over zijn zaak wordt gediscussieerd, worden zijn berichtjes waarin hij teveel informatie vrijgeeft soms verwijderd door personen die daar kennelijk de macht toe hebben. George Knapp zou daar een leuke persiflage op kunnen maken, gezien zijn bovenstaande hoogstandjes. (Paul Harmans)

Marci Mc Dowell en Dan Burisch bij de Little A’Le’Inn

Als er nog lezers zijn die Dan Crain’s belachelijke fantasieën willen geloven, ga je gang. Ik ben niet iemand die andermans religieuze overtuiging zal bekritiseren. Ondanks de toon en inhoud van dit artikel ben ik er redelijk zeker van dat Danny verrukt zal zijn over deze aandacht. Hij weet dat een klein gedeelte van de UFO-gelovigen (in het bijzonder zij die de heilig geschriften van Bill Cooper hebben gemist) zich slaafs zullen vastklampen aan elk woord van hem en geen acht zullen slaan op tegengestelde informatie. Boeken, films en contracten voor lezingen zullen volgen. Het duurde 14 jaar van totale nonsens, maar uiteindelijk is deze biologische-psychologische-sterrenkundige-beveiligingsagent definitief ter wereld gekomen.

Einde artikel.

Tot slot nog even een kort overzicht:
George Knapp heeft in het verleden het onderzoek naar de achtergronden van Bob Lazar op zich genomen. Lazar was in tegenstelling tot Dan Burisch een min of meer ‘gewone’ werknemer op Area-51. Knapp wist een groot aantal bewijzen te vinden voor de beweringen van Lazar, maar kreeg (zoals helaas gewoon is) niet de volle 100% bewijs in handen. Knapp heeft Lazar nooit laten vallen, omdat er veel van het verhaal van de man bleek te kloppen. Knapp wist in die tijd ook van het bestaan van Dan Burisch en wilde hem graag bij zijn onderzoek betrekken om zodoende meer geloofwaardigheid voor zijn zaak te krijgen. Knapp was toen al een geroemd journalist en wilde, begrijpelijk, geen blauwtje lopen. Burisch stond echter hoger op de ladder dan Lazar en zat niet te wachten op een journalist uit Las Vegas die het om roem en publiciteit te doen was, dus negeerde Burisch Knapp en zette hem soms voor schut ten overstaan van een volle zaal mensen. Toen Knapp uiteindelijk vastliep in de zaak Lazar en zijn ego ten overstaan van de hele wereld een deuk opliep, zette hij zijn langzamerhand opgebouwde ergernissen over de onwil van Burisch – die hem had kunnen redden van de val – waarschijnlijk om in wrok. Wellicht om de wereld te tonen dat hij wel degelijk integer is en niet alles gelooft, schreef hij zijn artikel waarin hij als slecht verliezer Dan Burisch zwart maakt.

Artikel(tje) van Jarred Schenke
Onroerendgoedjournalist

Pagina 45 Titel: DOCUMENTEN TONEN BURISCH’s FINANCIËLE ELLENDE

Dit is wellicht het meest schandalige artikel dat in UFO Magazine staat om Dan Burisch persoonlijk te beschadigen. Dergelijke artikelen kunnen alleen in Amerika in magazines verschijnen zonder dat iemand van de redactie zich afvraagt of zoiets nu wel relevant is en of je iemands financiële beslommeringen wel openbaar mag maken. Maar de eigenaren van UFO Magazine beschikken niet over dergelijke ethische principes en dus lieten zij Schenke een artikel schrijven waarin hij tot op de dollar voorrekent wat Dan Burisch op zijn bankrekening had staan, wat hij uitgaf en waaraan, wat hij leende, enz. Dan Burisch is inderdaad iemand die niet materialistisch is en niet om geld geeft en het (te) gemakkelijk uitgeeft, maar hoeveel meer mensen, van hoog tot laag, hebben die eigenschap? Uiteindelijk ging Burisch failliet en moest een aantal malen verhuizen. Dat is het hele verhaal van Schenke. Moet iets dergelijks aantonen dat Burisch dus geen microbioloog kan zijn? Dat zo iemand dus niet in dienst van de overheid kan zijn? Dat dergelijke mensen bij voorbaat leugenaar of fantast zijn? William Birnes heeft het in zijn voorwoord op pagina 4 over de ‘feiten’ die een bedrieger definitief zullen ontmaskeren. Waar zijn die feiten in dit misplaatste artikel van Schenke die aantonen dat Burisch een bedrieger is?

Column van Don Ecker
Chef onderzoek en directielid bij UFO Magazine

Pagina 80 met een vervolg op pagina 69 Titel: IK HEB HET LAATSTE WOORD

Don Ecker heeft een column op de laatste pagina van UFO Magazine en het blijkt overduidelijk dat men bij UFO Magazine eensgezind was om Dan Burisch zwart te maken. Ecker doet nog een flinke duit in het zakje, maar komt ook niet met feiten. Hij weet het nog net netjes te houden, maar daar is alles mee gezegd.

Dankwoord
Het is niet te geloven, hier hebben we een aantal vooraanstaande mensen in de ufologie, die donders goed weten dat het ultieme bewijs niet voor het grijpen ligt. Dat onderzoek een hoop tijd, geld, mankracht, geduld en tact vergt. Toch gaan dergelijke personen ertoe over, zonder voldoende naspeuringen en zonder over gedegen feiten te beschikken, te oordelen over een zeer ingewikkelde zaak. Het heeft er alle schijn van dat er andere prioriteiten meespelen en het is mij een raadsel dat veel mensen dergelijke misplaatste artikelen zien als het definitieve bewijs dat Burisch inderdaad een mafketel is. De tijd zal het leren, maar van één ding kunnen we zeker zijn, een volgende klokkenluider zal zich wel twee keer bedenken aleer hij met zijn verhaal naar buiten komt. Als tegenwoordig zelfs de UFO-gemeenschap dergelijke mensen een dolk in de rug steekt, zullen zij nog liever hun tong afbijten dan spreken. Met dank aan George Knapp, Jarred Schenke, en de eigenaren en medewerkers van UFO Magazine, vergeleken bij dit staaltje verraad is het werk van de echte debunkers slechts kinderspel.

(1) Artikel van Marci McDowell: REPLIEK OP DE BESCHULDIGINGEN AAN HET ADRES VAN DR. DAN BURISCH DOOR UFO MAGAZINE

(2) Artikel van Bill Hamilton: KOSMISCH TOP GEHEIM: HET NIEUWE BEWIJS

(3) HET GANESH PARTICLE

Bekijk op de volgende website een aantal documenten die het bewijs vormen dat Dan Burisch is wie hij zegt te zijn: http://www.tonicvision.tv/burisch/db_credentials.html

UFO PAGINA

Pagina Ganesh Particle